Neder-Germaanse Limes
In 2021 is de Neder-Germaanse Limes aangewezen als Unesco Werelderfgoed. De Neder-Germaanse Limes bestaat uit 44 archeologische vindplaatsen, waarvan er 19 in Nederland liggen. De overige 25 bevinden zich in Duitsland, in de deelstaten Nordrhein Westfalen en Rheinland-Pfalz.
Lees hier meer over de Neder-Germaanse Limes in Duitsland.
De Neder-Germaanse Limes is daarmee een grensoverschrijdend Werelderfgoed. Waarom de Neder-Germaanse Limes Werelderfgoed is geworden, is beschreven in de Uitzonderlijke Universele Waarde, of met de officiële term van Unesco: in de statement of Outstanding Universal Value (OUV).
Samenvatting OUV Neder-Germaanse Limes
De Neder-Germaanse Limes vormt de noordoostelijke grens van de Romeinse grensprovincie Germania Inferior (Neder-Germanië). Het was een riviergrens die 400 km langs de Benedenrijn liep, van de Eifel ten zuiden van Bonn (Duitsland) naar de Noordzeekust bij Katwijk. De Romeinen bouwden hier militaire versterkingen en bijbehorende structuren, die werden verbonden door een infrastructureel en logistiek netwerk, allemaal aangepast aan het dynamische rivierlandschap uit die tijd.
Het militaire grenssysteem langs de Rijn werd in de laatste decennia voor Christus door de Romeinen aangelegd voor de verovering van Germaanse gebieden aan de overkant van de rivier. Toen die opzet mislukte, pasten de Romeinen hun strategie aan en werd de linkeroever van de rivier een versterkte grens die het Romeinse Gallië scheidde van het ‘barbaarse’ voorland. De grens hield uiteindelijk bijna 400 jaar stand.
De Neder-Germaanse Limes is een voorbeeld van de innovatieve maatregelen waarmee de Romeinse militaire ingenieurs reageerden op het grillige rivierlandschap van de Benedenrijn 2000 jaar geleden. Dit blijkt onder andere uit de positionering en het ontwerp van de militaire versterkingen en uit de bijzondere waterwerken die de Romeinen hier aanlegden. Het hele scala van grote vroege legerkampen tot kleine late forten is vertegenwoordigd langs de Neder-Germaanse Limes.
De natte bodemomstandigheden in dit gebied zorgen voor een uitstekend behoud van hout en andere organische resten uit de Romeinse tijd, die ongeëvenaarde inzichten bieden in militaire architectuur, scheepsbouw, logistiek en bevoorrading.
De eerste militaire bases aan de Benedenrijn vormen het begin van het lineaire grenssysteem van het Romeinse rijk, dat zich in de tweede eeuw na Christus zou ontwikkelen tot een samenhangend grenssysteem dat zich uitstrekt over drie continenten.
De volledige beschrijving van de OUV lees je in het Nominatiedossier.